3. Χαρακτηριστικά των ομάδων Συμβουλευτικής Γονέων

• Το μέγεθος της ομάδας πρέπει να είναι μικρό. Θα πρέπει να περιλαμβάνει περίπου 15 το πολύ 20 άτομα, έτσι ώστε να μπορούν όλοι να συμμετέχουν ενεργά στη συζήτηση. Ο συντονιστής είναι το ίδιο πρόσωπο καθ’ όλη τη διάρκεια των συναντήσεων και σκοπός του είναι να παρακινεί τους γονείς, ώστε να παρουσιάζουν τα θέματα που τους απασχολούν.

• Η έμφαση στις ομάδες γονέων πρέπει να είναι πάντα σε συνήθη εξελικτικά θέματα, που μπορεί να αντιμετωπίζουν και όχι σε παθολογικά. Θα ήταν χρήσιμο, στο ξεκίνημα της ομάδας οι συντονιστές να δώσουν παραδείγματα θεμάτων και να καταρτίσουν ένα κατάλογο με θέματα προς συζήτηση που απασχολούν τους γονείς. Τα θέματα θα πρέπει να είναι κοινά, ώστε οι γονείς να νιώσουν πιο άνετα να μιλήσουν γι’ αυτά.

• Oι συναντήσεις πραγματοποιούνται μία φορά την εβδομάδα σε σταθερή μέρα και ώρα και η διάρκεια της συνάντησης συμφωνείται από όλους, να είναι περίπου δύο ώρες.

• Η πρώτη συνάντηση, στη διάρκεια της οποίας γίνεται η έναρξη των εργασιών, είναι καθοριστική για το πλαίσιο συνεργασίας μεταξύ των μελών της ομάδας, ώστε να επικοινωνήσουν λειτουργικά. Στο στάδιο αυτό συμπεριλαμβάνεται, η γνωριμία των μελών, εγκαθίσταται η εμπιστοσύνη, συζητείται η ανάληψη ευθύνης, καθορίζονται οι προσδοκίες, καθώς και διαδικαστικά ζητήματα, όπως ο αριθμός των συναντήσεων. Επίσης προσδιορίζονται κάποιοι κανόνες λειτουργίας και τίθενται κάποια όρια. Ο σύμβουλος είναι υπεύθυνος για τη δημιουργία, ενός κλίματος ζεστασιάς με σκοπό να διευκολύνει την αυτοαποκάλυψη των γονέων.

• Στη δεύτερη συνάντηση συνήθως η ομάδα «κλείνει». Αυτό σημαίνει, ότι η συμμετοχή των μελών είναι σταθερή στον αριθμό της, δεν γίνεται αποδεκτή η είσοδος σε άλλους και παράλληλα όλοι δεσμεύονται για την παρουσία τους.

• Οι πρώτες συναντήσεις της ομάδας, χαρακτηρίζονται ως «μεταβατικό στάδιο» (Μαλικιώση-Λοϊζου, 2005) : Στο στάδιο αυτό ο σύμβουλος προσπαθεί να αντιμετωπίσει την αντίσταση των μελών της ομάδας, να χειριστεί το άγχος και να ελέγξει τις συγκρούσεις που μπορεί να προκύψουν.

• Από τη στιγμή που τελειώνει το «μεταβατικό στάδιο» μέχρι την τελευταία συνάντηση, κύριο μέλημα του συμβούλου θα πρέπει να είναι η «συνοχή» της ομάδας, μέσα από την οποία να επιτευχθούν, οι στόχοι που αρχικά είχαν τεθεί.

• Μέσα στην ομάδα ο σύμβουλος πρέπει να προσφέρει τη δυνατότητα στο άτομο να δει τα πράγματα ρεαλιστικά, να κερδίσει ανατροφοδότηση, ενσυναίσθηση, συμπαράσταση, εμψύχωση, να μοιραστεί ιδέες, συναισθήματα, να πειραματιστεί, να νιώσει ότι ανήκει κάπου.

• Το μεγαλύτερο όφελος της ομαδικής συμβουλευτικής, είναι η προώθηση της ολοκλήρωσης του ατόμου. Απαραίτητη προϋπόθεση για την επίτευξη αυτού του στόχου, είναι η δημιουργία κλίματος αποδοχής, με ευθύνη του συμβούλου, έτσι ώστε να μπορέσουν τα μέλη της ομάδας να εξερευνήσουν τις αντιδράσεις προς τα υπόλοιπα μέλη και να δουν με ποιο τρόπο οι ενέργειες τους επηρεάζουν τους άλλους. Αναφερόμαστε λοιπόν στη δυνατότητα επίδρασης στην αλλαγή στάσης και συμπεριφοράς κάθε μέλους της ομάδας μέσα από τη δυναμική της.

• Η τελευταία συνάντηση : Ρόλος του συμβούλου είναι να υπενθυμίσει στα μέλη πότε είναι η τελευταία συνάντηση, έτσι ώστε να υπάρξει η κατάλληλη προετοιμασία. Ο σύμβουλος θα πρέπει να εστιάσει σε κάποια θέματα που εκκρεμούν, να κάνει ατομικές αξιολογήσεις για τον καθένα ξεχωριστά, να παροτρύνει τα μέλη, ώστε να εκφράσουν τις απόψεις και τις εντυπώσεις τους από όλη τη διαδικασία, καθώς και τα συναισθήματα που τους προκαλεί η λήξη των συναντήσεων.

• Ο σύμβουλος είναι καλό να αναφερθεί στις δικές του εκτιμήσεις για την πορεία της ομάδας, τη συμμετοχή του κάθε μέλους ξεχωριστά, εστιάζοντας κυρίως στα θετικά χαρακτηριστικά του κάθε γονέα, και τον τρόπο που αυτά διευκόλυναν την πορεία όλης της ομάδας, συμπαρασύροντας και τους υπόλοιπους. Ο στόχος αυτής της τοποθέτησης είναι η ενδυνάμωση των γονέων και η ανατροφοδότησή τους.

• Η αναφορά του συμβούλου στα δικά του συναισθήματα και τις εμπειρίες που απεκόμισε από την εμπλοκή του στη συγκεκριμένη ομάδα, είναι επίσης ανατροφοδοτική και οφείλει να χαρακτηρίζεται από γνησιότητα.