Η σπουδαιότητα της ανάδειξης του ψυχοπαιδαγωγικού ρόλου του εκπαιδευτικού
Η δομή του εκπαιδευτικού συστήματος, ίδια και απαράλλαχτη εδώ και δεκαετίες, επικεντρωμένη στις γνωστικές ανάγκες των μαθητών, έχει αποδείξει τις ανεπάρκειες της.Εκτός από την οικογένεια, και το σχολείο είναι εξίσου κοινωνικοποιητικός θεσμός για την ένταξη του εφήβου στη συνολική κοινωνία και ενισχυτικός προς το έργο της οικογένειας για τη συναισθηματική ωρίμανση του.
Η εμπειρία των Ευρωπαϊκών χωρών, που έχουν προηγηθεί με τη σύνδεση φορέων ψυχικής υγείας και σχολείου σε κανονικές τάξεις, είναι χρήσιμη για άντληση εκείνων των στοιχείων που μπορούν να προσαρμοστούν στα Ελληνικά δεδομένα, ώστε να μας δώσουν την τεχνογνωσία για την εισαγωγή της ψυχο-συναισθηματικής εκπαίδευσης στα σχολεία.
Στις περιπτώσεις παιδιών που οι οικογένειές τους, χαρακτηρίζονται ανεπαρκείς να παίξουν θεραπευτικό και υποστηρικτικό ρόλο στην εξελικτική τους πορεία, ο ρόλος της συναισθηματικής εκπαίδευσης του σχολείου αποκτά μια ιδιαίτερη σημασία αναπληρώνοντας το παραπάνω κενό.
Στην Ελληνική εκπαίδευση, δεν έχει αναγνωρισθεί ως αναγκαιότητα η πρωτογενής πρόληψη και η προαγωγή της ψυχοκοινωνικής ανάπτυξης των παιδιών. Η παραγνώριση των ψυχοκοινωνικών παραγόντων στην εκπαιδευτική διαδικασία και η έμφαση στο Αναλυτικό πρόγραμμα, με το οποίο το κράτος καθορίζει ασφυκτικά το περιεχόμενο της εκπαίδευσης και τις μεθόδους αξιολόγησης, καταλήγει να υποσκάπτει την εμπιστοσύνη στις ικανότητες των εκπαιδευτικών για αποτελεσματική διδασκαλία (Μπίμπου-Νάκου, 2001).
Διαβάστε περισσότερα...
